Gene stamp te veel.

Deze morgen heb ik mijn eerste ritje gemaakt met WTC kwik verhaert. Een kleine 80 km aan een moyenne van net geen 32 km/h. Om 9u blazen ze elke zondagochtend verzamelen aan de Linde in Oelegem voor een kempenrit van 80km. Per uitzondering was de plaats van vertrek vandaag Het Hemeltje in de Waterstraat te Sint-Antonius Zoersel. De noorderkempen zagen er maar grijs en miezerig uit deze ochtend. Maar zelfs de motregen deert hen blijkbaar niet. We hebben dus maar gevolgd. 's Zaterdags is de rit wat langer en ligt de snelheid wat hoger. Ze vlammen dan 110km tegen een gemiddelde van 34. En dat is een grooooot verschil. Er zullen een paar hondertal kilometers onder mij voorbij moeten zijn gezoefd vooraleer ik me daar aan waag. Trouwens, 't seizoen is begonnen en 's zaterdags ben ik dus niet veel vrij om een ritje te maken. We zien wel wat er van komt van al dat fietsen!?

Deze namiddag, goed uitgewaaid en fris gewassen, heb ik één vijfde kunnen afwerken van het schrijnwerk waar ik begin augustus aan begonnen ben. Het heeft me 3 weken gekost om één rolluik en een raam af te schuren en terug in een nieuw kleedje te steken. Ik zorg snel voor bijpassende foto's om je een indruk te geven hoe het er voor-TIJDENS-na de werken uitziet. Schrijnwerkerij Oosters had een termijn vooropgesteld om eind september 2007 klaar te zijn met deze klus. Naar goede gewoonte in Antwerpen en wijde omgeving zal de vooropgestelde termijn voor het afwerken van de geplande werken met minstens enkele maanden overschreden worden.

Morgen school, 't zal varen na 7 maanden thuis. Meer moet daar niet over gezegd worden. Morgenvroeg zullen de media er al vol van zijn.


greetz

G.

History repeats itself boiling down into the future...

't Basketseizoen is weer volop op gang getrokken. De voorbereiding wordt al gestoord door matchen met "belang" zoals daar zijn de eerste ronde (of fase) van de Beker van Vlaanderen. Mijn ploegske is niet ingeschreven maar de andere juniors van Gembo wel. Vermits "Bruine Jos" gisteren niet aanwezig kon zijn heb ik hen naar de overwinning mogen coachen tegen Gistel. Daarna hebben mijn jongens nog eens van een "W" (Double U) kunnen proeven tegen Stabroek. En wat ik het leukste eraan vond, is, ja hoor, de vooruitgang die ik op sommige momenten heb gezien. Na 3 nederlagen, waaronder 2 serieuze pakskes slaag, tegen tegenstanders met enkele jaren landelijke ervaring was dit wat ik verwacht had. En de jongens voelden snel wat ik zag, de mondhoeken gingen naar boven, er werd ontspannen gespeeld en out of nowhere stond er een kloof van 20 punten op het bord. De zelfdiscipline heeft het niet kunnen halen van de drang naar ontspannen plezier en ze hebben het plezierig uitgespeeld met zeer mooie acties tot gevolgd. Maar ook de tegenstrevers kregen ruimte om te spelen. 't Leek net op een match tussen Burcht 1 en Burcht 2 uit de vriendenclubs competitie. En dat is nu net niet wat ik wil zien! "Wat ben je toch streng en perfectionistisch, coach!": durven ze wel eens zeggen of juist niet zeggen, een blik zegt soms meer dan 1000 woorden.

De Lions hebben zich net niet kunnen plaatsen voor de volgende extra voorronde van het EK na een mooie campagne. De duivels hebben ook nog eens kunnen winnen en de hockey leeuwen kregen een reality check tegen onze noorderburen. Geen erg, vandaag tegen Duitsland is er nog een kans. Leuke sport om te zien by the way én om te geven op school. Wat een schitterende literaire overgang van het ene onderwerp naar het andere. :-) 't Scholeke heeft al 2 keer geroepen vorige week. Morgen moet ik eerst naar de medische controle en daarna hebben we ingangsproeven. U weet wel dat het eigenlijk van 24 januari geleden is dat ik nog eens ben gaan werken en nu willen ze eerst eens onderzoeken of mijn pees het wel zal houden. Houden of niet, ik wil gaan werken, BASTA!

Duizenden leerkrachten staan te popelen om er weer volop (of half) tegen aan te gaan. Bij ons op school zijn het een 120-tal collega's, administratief personeel, onderhoudspersoneel en 1 nieuwe mevrouw de directeur. Onzen ouwe was ni versleten maar heeft de lokroep van de prive niet kunnen weerstaan. Even hard werken, meer loon en meer voldoening want de bureaucratie van 't stad (Turnhout) frustreerde hem een beetje. Sissi, de nieuwe directeur, zal 't moeilijk krijgen om zijn plaatske in te vullen want den Danny was ne rechtvaardige maar strenge... Bij uitzonderlijke of gewone gebeurtenissen van 't schoolfront laat ik het u op tijd en stond wel eens weten. Ah ja dat wil ik zeker nog vertellen. 'k Laat vanaf morgen mijn auto een maand staan en word klant van de NMBS of 'k rij met de fiets (nee, Catho heeft geen brommer...meer). Als ik dat treinreizen niet te vervelend vind, zal ik mijn Golfke verkopen. Ik ben benieuwd.

De Zico heeft zin in pistolékes, op naar de bakker dus.

Greetz

G.

De Zoeten Inval

Afgelopen zaterdag na ons eerste oefenmatchke op Gentson (91-81) was ik van plan om aan het schrijnwerk van de voorgevel te beginnen. Dat is aan een grondige opknapbeurt toe. 3 jaar verwaarlozing begint zijn tol te eisen. De vernis ligt er in dikke blazen op en de rolluiken lijken wel aan één of andere huidziekte te lijden. Na een weekje informeren naar de juiste manier van aanpakken, 't juiste materiaal (of is het materieel) bijeenzoeken zou ik in de late namiddag al eens een paar uurtjes testen of het wel zou lukken. Dat was buiten het goei weer en ons Catho gerekend. Mijn lieftallige had de vriendinnen van de Taliastraat uitgenodigd met hun kroost om in onzen hof te komen spelen, hangen, ravotten en genieten van de zon. Schrijnwerkerij Oosters begon al met een verlofdag. Een frisse pint uit de kelder en wat volk in de tuin is voldoende om een man (mij dan toch) te verleiden tot een klapke en wat spelen met de klein bengels. Tegen de avond hebben we snel een salsa en wat guacamole bereid, wat gehakt gebakken, torillas warm gemaakt en caiperinha's gemaakt. 'k Moet je niet vertellen hoe gezellig zo'n namiddag is, meer moet dat niet zijn.

Tessa, een van de Taliastraat vriendinnen, had haar supersonische fotocamera weer bij. Wat weer wonderwel resulteerde in prachtige foto's van the kids en ouders. Zie hier één van de prachtexemplaren.

Levi (links) en Cis (zijn vader is nen antwerp supporter)
in Zico zijn tuinhuisje

Dat huisje van op de foto zijn we afgelopen donderdag in Eindhoven gratis bij mensen mogen gaan halen. Catho zoekt op ebay wel eens naar koopjes voor kinderspeelgoed. En out of the blue bood er iemand een huisje gratis aan. Even een mailtje sturen voor wat meer inlichtingen en hop de auto in op weg naar Eindhoven. 't Stond daar goed onder het stof en er is duidelijk serieus mee gespeeld maar meer moet onze Zico niet hebben. Hij spurtte er direct naartoe als we bij die mensen in de tuin stapten. Catho heeft het dan samen met Zico een grondige schoonmaakbeurt gegeven in de tuin en daar staat het dan sindsdien te "blinken".

Gecensureerd waar nodig!

Morgen vieren wij moederkesdag in Ekeren met alweer een familielid erbij. Mijn nichtje Sofie is bevallen van een prachtige dochter Isa en zij komen dus met zijn drieën. Het cadeau voor ons mama is een soort denneboom geworden om in de tuin de zetten. 't Zal de laatste plant zijn aangezien ze er al zo veel heeft om in de tuin de zetten. Volgend jaar wat origineler uit de hoek komen dus. Alhoewel een buxus ontbreekt nog altijd...

Mag ik bij deze ook onze -18 jarigen feliciteren met hun promotie naar de A groep van het Europese baskettoneel. Toch een mooie prestatie! Dan rest mij nu alleen nog te zeggen dat ik toch wel uitkijk naar de nieuwe single van de Fixkes!!

Greetz

G.

Hier zijn we (eindelijk) weer

Laat mij u even verblijden met wat vakantievideo's van Zico bij wijze van overbrugging tussen vorige en huidige blog. In chronologische volgorde zullen verschijnen, beelden opgenomen in Rosas, eventjes weer thuis en Blankenberge...
We hebben er alledrie enorm van genoten. In Rosas had ik nog wat basket"verplichtingen" maar dat neem ik er graag bij. In Blankenberge was het dan volledig het gezinnetje wat de klok sloeg. Zico geeft duidelijk blijk van een voorliefde voor de buitenlucht. Wij merken dat aan zijn ongeduldig gedrag als we binnen blijven. Hij begint dan te zeuren en zelfs wat kattekwaad uit te halen. Maar bovenal valt het op door het plezier dat hij heeft buiten, zeer ontspannen en zonder zorgen kan hij op het strand bezig blijven of in de speeltuin of in de Zoo. We hebben net voor de vakantie een abonnement van Zologie gekocht, een voltreffer. Met de fiets is het maar 10 min rijden en voor een uurtje of 2 (langer ook waarschijnlijk) kan hij er zich te pletter wandelen en gapen naar de apen. Maar allez soit hier volgend de videootjes...








Greetz

G.

Hip hip hoera!

't Is zover, dag op dag 6 maanden geleden heb ik mijn eerste bericht geplaatst. Het hoe en het waarom kan u daar nog eens herlezen. De "Double U G" die ik in dat bericht vermeld is ondertussen volop bezig om voor de eerste keer in zijn leven zeer specifiek zijn basketseizoen voor te bereiden. Niet dat hij zich vroeger niet verzorgde, maar nu pakt hij het aan onder begeleiding van Bram Swinnen, een specialist ter zake. Het zal dan ook zijn eerste keer zijn om in 2de nationale aan te treden. En dan nog wel bij Hasselt. Hij was gelukkig als een klein kind bij 't afsluiten van die transfer. Wij gunnen hem dan ook een zorgeloos seizoen, waar alle concentratie kan gaan naar 't sportieve ipv naar andere beslommeringen. Stilletjes hoopt hij nog op een jaartje in eerste klasse denk ik.

Gisteren heeft een ander maatje van mij een try-out gedaan in den Trix, een kleine concertzaal naast Hof Ter Lo. Die try-out diende als generale repetitie voor hun grote optreden zondag in de Pyramid Marquee alwaar zij, de groep die Stijn rond zich heeft verzameld, een sessie van een uur mogen geven op het grootste festival (rock Werchter) van de Benelux. Thomas is goed bezig, binnenkort brengt zijn Garage Sauvage een eerste single uit. En ondertussen geeft hij nog altijd van jetje tijdens de optredens van Raymond. Zo een try-out is nog beter dan het echte werk, veel meer interactie met het publiek, minder zenuwen dus zeer ontspannen artiesten en een gezellige sfeer zorgen voor een intens kort optreden. Stijn mag zich van mij de master of funk noemen. 't Was zelfs zo goed dat ik vandaag Stijns laatste cd'tje ben gaan kopen.

Thomas in een virtuoze bui

Deze avond was er dan de langverwachte jaarlijkse plechtige proclamatie van de afgestudeerden van de Stedelijke Handelsschool van Turnhout. Elk jaar gaat er in de Warande van Turnhout een show aan vooraf waar de leerlingen en leerkrachten van onze school zich eens van een andere kant kunnen laten zien. Voor-, achter, linker- of rechterkant, het maakt allemaal niet uit. Achteraf wordt er dan een serieuze pint gepakt, al is dat voor mij dit jaar zeer beperkt gebleven. Morgen delen we nog de rapportjes uit en dan is het vakantie.

Geniet ervan iedereen!

Greetz

G.

nog altijd hees!

Op weg naar...

Hier zijn ze dan, de luidruchtige en hartverwarmende supporters van onze nationale beloftenploeg. Met 4 leden van de vakgroep LO (links op de foto) en Joris (rechts) van de vakgroep geschiedenis zijn we onze nationale trots gaan aanmoedigen in Arnem. Op weg naar Arnem, 100-den auto's met belgische en servische vlaggen met schitterende ambiance in de auto; zingen, roepen, vlaggen en sjaals zwaaien, opblaashanden laten rondvliegen...

De vijf!

't Was echt zalig, een prachtig avondje uit met 5000 andere belgische gekken. We hebben ons hees geschreeuwd, geroepen, getierd, gezongen, gesprongen, de jongens echt aangemoedigd. De 0-1 na 4 minuten heeft daar niets aan kunnen veranderen. Integendeel dat was voor ons het signaal om die andere 5000 op sleeptouw te nemen. Wij zetten een la lala lala in, en zij schreeuwden uit volle borst mee. Een wave was moeilijker maar we deinsden er niet voor terug en ja hoor 3000 man volgde. "Tous ensemble! Tous ensemble! Hoi! Hoi!" dat waren de Standard supporters, en met alle plezier schreeuwden we mee. Tijdens de rust ben ik met Paul in de catacomben iedereen gaan overtuigen om nóg harder te roepen.

En wij maar zingen!

Onze beloften hebben gespeeld met een hart, als "de leeuw" Gerets deze groep binnen een paar jaar zou mogen coachen doet hij het direct. Ik wil maar zeggen, met 0-2 verliezen, en toch duidelijk beter zijn, iedereen achter je krijgen door je inzet, moed, volharding en spelvreugde... als winnaar uit een verloren duel komen... De Sart en de spelers bedankten in de kranten de supporters, maar de verdienste hoort hen toe, zó voetballen dat vraagt om supporters, dat verdient supporters. Volhouden kerels, volgende keer beter, de finale had voor mijn stem trouwens veel te vroeg geweest. En in Peking zal ik niet geraken.

Greetz

G.

14 dagen

Een volle 14 dagen heb ik er laten overgaan om uiteindelijk vast te stellen dat ondertussen:

-de verkiezingen weer zijn voorbijgevlogen zonder dat er echt noemenswaardige feiten zijn gebeurd. De een zijn dood is de ander zijn brood. En de cijfers worden toch altijd uitgelegd met het nodige gezwets en geleuter om een hele zondag en maandag vol te kunnen kletsen

-het belgisch basketbal afgelopen weekend weer het beste van zichzelf heeft gegeven. Een klein vechtpartijtje als gevolg van een stevige, onwaarschijnlijke blunder heeft de geloofwaardigheid van 's lands beste competitie zeker geen goed gedaan. Deze keer zijn de beelden de wereld niet rondgegaan maar 't deed met wel een beetje denken aan RBA-Belgrado. Bree was zeker niet ongelukkig met de extra recette vanwege de te herspelen wedstrijd. Geheel terzijde, gisteren heeft Oostende dan toch de play-offs gewonnen.

-mijn lieve broer ondertussen toch wel de 40 aan het naderen is met zijn 36 lentes. En mijn schoonzusje doet het vandaag met haar 34 zomers minstens even goed.

-het geluid op Q-music deze keer 80.800 heeft opgebracht. Niet dat het mij zó bezighoudt maar 't is toch wel een aardig bedrag, niet waar? Valt er op "winst"-gebied nog te melden dat de Lotto gisteren 22 mensen gelukkig heeft gemaakt in rang 1 dankzij volgende bizarre cijfercombinatie: 20-21-22-23-24-42. John Nash zou er ongetwijfeld een geheime code van de russen in ontdekt hebben.

-Zico stilaan vriendjes aan het maken is. Getuige het filmpje met een leuk fait-divers eraan gekoppeld. Afgelopen donderdag is Catho met Zico in allerijl moeten vluchten uit de speeltuin van het boeckenbergh park voor een vreselijke stortbui. Het eerste bekende huis dat ze tegenkwam is dat van haar vriendin Barbara. Marc, man van Barbara, is dan zo goed geweest om mijn lieve schatten een lift naar huis te geven. Gisteren namiddag is Catho de fiets daar gaan ophalen en Levi, de jongste van Marc en Barbara, wilde per se mee op de fiets om met Zico te komen spelen. Ze doen dat al goed die kleine bengels, 't is nog niet echt uitbundig maar ze spelen toch al goed samen.



-ik tot nu toe nog altijd maar één bankzitter heb kunnen betrappen. Ik wacht dus nog vol geduld op nieuwe slachtoffers, vrijwilligers, durvers, fotogenieke bekenden of onbekenden...

-mijn collega's van de vakgroep een stevig feestje kunnen en willen bouwen op het trouwfeest van één van de vrouwelijke leden. Goed gegeten en veel gedronken, zalig gedanst en veel plezier gemaakt.

-Zico zijn eerste trein heeft genomen samen met tante Sarah op weg van Turnhout naar Leuven. En dat allemaal om zijn ouders een avondje uit te gunnen met de collega's van papa.

-Henin zichzelf opvolgt als winnares van de French Open. En dat geluk opnieuw deelt met haar familie. 't Zal Pierre-Yves worst wezen.

-Frank VDB opnieuw aan een comeback is begonnen. En dat hij daarvoor terug in België komt wonen. Hij kan de pot belge niet missen.

greetz

G.

Betrapt!

Eindelijk. Ze, de eerste betrapte, is blijven zitten en heeft zich laten fotograferen. Donderdagmiddag zat er een dame met een hele geschiedenis op de bank. Zico was met zijn vriendjes en vriendinnetjes gaan spelen in de crèche en wanneer ik hem naar huis bracht, betrapte ik een vermoeide wandelaar op de bank. 'k Heb haar vriendelijk aangemaand om te blijven zitten en zich te laten fotograferen. Ze voelde zich "terecht" een beetje betrapt en wilde direct vertrekken. De eerste 10s betrouwde ze het echt niet. Alsof ik boos was op haar omdat ze op de bank zat, wilde ze echt direct vertrekken. 'k Had Zico ondertussen in zijn bedje gelegd en de camera erbij gehaald én de deur achter mij toe getrokken met de sleutel nog binnen. Het lieftallige oude vrouwtje heeft me dan nog een tiental minuten gezelschap gehouden tot Catho thuiskwam van 't school. Vandaar dat er helemaal geen paniek was met Zico helemaal alleen in het huis en de deur op slot, Catho was onderweg.

De eerste betrapte bankzitter.

Het oude vrouwtje is "dans les quatre-vingts" zoals ze zelf zei. Of het nu 81 of 92 is, dat is niet meer zo duidelijk. Of ze was gewoon bescheiden. Ergens begin jaren 60 is ze met een blonde vlaamse man met blauwe ogen naar België gekomen vanuit Zuid-Spanje. Of hij nog leeft, heb ik uit haar verhaal niet kunnen opmaken. Haar frans, zo kon ze zich het best verstaanbaar maken, verraadde een heerlijke Zuid-Franse invloed, en voor zover ik het kon verstaan heeft ze daar ook een hele tijd vertoefd tijdens woelige spaanse periodes. Haar naam heb ik niet gevraagd, haar geboortedorp evenmin, maar dat het ergens in Zuid-Spanje was, is zeker. Een heel vriendelijk mens, niet bemiddeld, op weg met een buggy naar een nog minder bemiddeld gezin. De buggy zat vol overschot van bij een patissier, cake, biscuit, brownies,... Allemaal voor de kinderen daar bij mensen die ze wil helpen, en ze kon het niet laten om voor ons ook wat achter te laten voor ze weer vertrok met een zuiders "à la prochaine".


Gisteren dan weer, heb ik in de volgwagen gezeten bij Geert Van Bondt tijdens de tijdrit van de Ronde van België. Op uitnodiging van een van de vaders van mijn spelers ben ik heel de dag op stap geweest met Quick Step. Heel de dag werden we begeleidt door Jean-Marie Wampers, zelf nog ex-winnaar van Parijs-Roubaix. 's Morgens om half elf in het hotel in Aalst zijn we ontvangen door Lefevre himself met een koffietje want Wampers had nog familiale verplichtingen. In het hotel was er niet veel te zien, buiten wat renners die over en weer liepen. Op de middag zijn we dan gaan eten in restaurant Chipka. Nen heerlijke chateaubriand vers van de grill en cabernet-sauvignon om het door te spoelen. Allemaal op de kosten van, wie ben ik om daar nee op te zeggen? De tijdrit zelf bij Geert in de volgwagen was wel eens de moeite om te zien. 16km en een klets in de slipstream van Steven De Jongh, een hollandse brok spieren. Bij momenten 75km/u en bij momenten 30 km/u bergop!!! Ze mogen het nog vragen, maar dan voor een rit in lijn.

Greetz

G.

1/4 jaar

Zo lang hebben ze 't al volgehouden. Voor zij die 't gemist hebben vanwege te drukke bezigheden als daar zijn werken -awoert-, fietsen -hoera!-, vissen -valt nog mee-, gewoon te druk -flauw-, naar de winkel -nog eens awoert-, aan 't strijken -leert de radio opzetten-, hier de tegenprestatie van de Fixkes. Tot zover mijn bijdrages over " 'k vraagetaan ".

greetz

G.

Ere wie ere toekomt

13 weken op de eerste plaats van de vlaamse hitparade. Vandaag komen we het verdict te weten. Studio Brussel zal er tussen 16u en 19u zelfs zijn zendtijd aan spenderen om dit eventuele record te vieren. Als tegenprestatie zouden de fixkes graag de songs van las ketchup en dieë kikker ten berde brengen. Awel, ik gun het ze van harte. Zo'n schoon liekes maken, dat verdient wat erkenning.

Stein, Björn en Stef verdienen ook alle erkenning. Zij hebben afgelopen week de top van de Mount Everest bereikt langs de moeilijkste noordroute. In een nog niet zo ver verleden was Björn mijn werkgever en Stein een studiegenoot in Gent. Na de studies ben ik ze uit het oog verloren en plots hoor ik over hen spreken tijdens het nieuws. 't Verbaast me niets dat die 2 een poging hebben gedaan. Toen ik ze nog geregeld zag, heeft Stein zijn eerste beklimming van de Mont Blanc afgewerkt en toen sprak hij al van de Mount Everest. Die kerels hebben dat prachtig gedaan, al heeft Stein toch onnodige risico's genomen. Maar eind goed al goed. Het verslag van hun avontuur, verhalen over hallucinaties, hoogteziekte, lijken van minder fortuinlijke klimmers, 8 weken acclimatiseren... kan je lezen op hun site. Binnenkort beginnen ze aan een tour om hun relaas te doen aan Vlaanderen. De moeite om eens te gaan luisteren en kijken.

Greetz

G.

6 am in the morning

Onze kleinen held was er zoals gewoonlijk vroeg bij deze morgen. Na de gewoonlijke taken deze morgen zoals daar zijn; een flesje drinken, een boke met choco eten, de living op stelten zetten,... heeft hij zich uiteindelijk voor tv genesteld. De teletubbies zijn onweerstaanbaar. Als je het liedje nog maar begint te zingen loopt hij al naar de tv. De WaWa's is hetvolgende programma en dat krijgt dan ook zijn volledige aandacht. Maar kabouter Plop vindt hij echt niet interessant. Dat zal wel iets met doelgroepen te maken hebben en de marketingmachine die Studio 100 is, heeft daar te veel kaas van gegeten.

Ondertussen heb ik me dan maar nog eens gewaagd aan de wekelijkse quiz op sporza.be en een spelletje waar is de bal. Vroeger heb ik dat ennigte keren gespeeld en ingestuurd maar nooit iets gewonnen. Bij de krant Het Volk was dat een vast onderdeel van de sportrubriek. Trouwens bent u al eens gaan kijken naar de foto's op de site van de vrt? Er staan altijd wel een paar prachtexemplaren bij.

En dan was ik nog net op tijd om het volgende op de gevoelige plaat te leggen. 't Is in ieder geval zeer grappig. Maar 'k stel me er toch vragen bij. Geniet van een videootje van Zico.



greetz
G.

12 weken

't Is dus Sarkozy geworden, oud nieuws. 'k weet het. By the way, toch een verdienstelijke poging van Ségolène. Of niet soms? Op zijn eerste werkdag is hij toch al gaan joggen zeker?! Hij heeft gelijk, dat is goed voor de hart- en bloedvaten, die wel zullen afzien bij zo'n stresserende job. De publieke opinie zal er ook wel niet onder lijden veronderstel ik. Wat rellen meer of minder in Parijs, wat maakt het uit?

De landelijke miniemen van Gembo winnen de BvA. Mollekens maakt er 36 maar 't trok op niets, dat moet ge toch kunnen he. 36 punten maken en iederen doen zeggen dat het niet goed was. Donkor maakt er 22 maar er zijn er maar 2 die 't leuk vinden dat hij op 't veld staat. Raedemaekers speelt met die 2 mee maar kan veel beter. 3 "vedetten" in wording die geen notie hebben van ploegsport. GEMBO is ze beter kwijt dan rijk. Als ze met die mentaliteit verder gaan wordt het bij Giants ook niets. Ze kunnen en zullen nog wel groeien natuurlijk.
Bij de pupillen was het wel wat anders. Allemaal kleine ukkies die er voor gaan, vechten, briezen, niet opgeven... een streling voor het oog. 't Was ontmoedigend hoe ze uiteindelijk keer op keer door een sterkere tegenstander met hun neus op de feiten gedrukt werden. Maar ze vonden het o zo leuk, ze hebben van elke moment genoten. Wat een ploeg!!! Met 5 spelers van nog geen meter vijftig en geen 40 kg een halve finale van Vlaanderen en finale van BvA. Het plezier doet het 'em bij deze jongens.

Vandaag met mijn jongens in Sint-Niklaas een landelijk tornooi gaan spelen. Toch wel 2 landelijke ploegen gepakt zeker!? Volgend jaar zullen we dan ook bij de landelijke juniors gaan spelen en zal ik hen dan toch blijven coachen. Na een afscheidsfeestje ben ik dus al opnieuw aangesteld om hen verder te begeleiden. 't Kan verkeren. Hoedanook, 'k ben er ZEER blij mee.

De Fixkes doen het tegen hun eigen verwachtingen in (té?) goed in de hitparade. Het record van Las Ketchup en één of andere uit de hand gelopen ringtone hebben ze al evenaard. 12 weken op nummer 1, 't is zoe simpel ammaal. Op naar de 13 en de langverwachte release van hun full cd. Al zal die toch nog enkele maanden op zich moeten laten wachten. De 2de single komt zelfs maar half augustus uit, ik hoop op het liedje over Stabroek. Laat de nostalgie maar komen.

Om af te sluiten toch nog een fotootje van onze Zico.

BURPS...helemaal verzadigd

Greetz G.

Ik hoop op een Royale overwinning.

Al was het maar omdat een vrouwelijke president mij wel iets zegt.
Al was het maar vanwege het boek Thea Beckman, Kinderen van Moeder Aarde. Voor zover ik het mij herinner werd de maatschappij in dat boek geleid door vrouwen. Toen ik het las,18 jaar geleden, leek mij dat een goeie zet.
Al was het maar vanwege de hautaine Sarcozy, die haar een gebrek aan kalmte verweet. Ik hou wel van mensen die zich durven uiten en toch de controle weten te bewaren.
Al was het maar omdat ze dan de 41ste vrouwelijke regeringsleider wordt. Dat cijfer verbaast mij enigszins. Ik had geen idee dat het er al zo veel (weinig) waren geweest.
Al was het maar omdat een underdog altijd sympathiek is.
...
Vandaar dus.

Het wordt een week zonder mijn liefste Catho. Zij is met de leerlingen van 't 6de op watersportstage in de buurt van Bordeaux. Als schoolreisje kan ik me minder leuke bestemmingen indenken; kiten, golfsurfen en zeilen. Dat ze zich maar een week goed uitleeft daar. Voor ons trouwens een leuke herinnering die stage. Daar zijn de vonken 5 jaar geleden beginnen overslaan. Zon, zee en strand... Catho had het wat lastig om te vertrekken, een week zonder Zico, dat zag ze niet zitten. Een week zonder mij daarentegen kan ze wel verdragen. Zico zal zijn mama ook niet hard missen. Hij beseft het nog niet zo goed. Ze is er gewoon niet. En 't is maar voor een weekje. Dat is zo voorbij.


'k Ga een beetje kuisen nu. 'k Moet toch zorgen dat ze zich daar geen zorgen over moet maken daar in Bordeaux.

greetz

G.

Op de bank

Zaterdagochtend lentepoets bij ons in de straat. Een nieuwe bank, wat mooie potten en zo maak je van een gewone gevel een gezellig "voortuintje". De bank heeft in ieder geval succes bij voorbijgangers die even willen uitblazen. Als ik er op heterdaad kan betrappen leg ik ze op de digitale plaat vast en ziet u ze verschijnen. Misschien moet ik ze à la "Man bijt Hond" interviewen?


Zaterdagnamiddag, BBQ met collega Paul en diens vrouw Katrien en dochtertje (8 weken) Lisa in onze tuin. Toch altijd gezellig en relax en lekker!! We zijn wel vrij vlug binnen gaan zitten want zaterdag was het toch maar aan de frisse kant. Eens binnen hebben we nog genoten van een chocoladefondue om dan snel een spelletje Kolonisten van Catan te spelen. Weer geen overwinning voor mezelf maar voor Paul deze keer. 'k Heb trouwens nog geen enkele keer gewonnen met dit spel. Spijtig genoeg denk ik er vaak te laat aan om foto's te trekken en zijn er maar enkele beelden van een gezellige namiddag en avond.

Popol en zijn 2 vrouwen

Zijn 2 vrouwen

Wat is dit? Uw comments zijn welkom. De winnaar wordt uitgenodigd op de bank.

Gisterenavond is de kogel door de sporthal gevlogen. 'k Blijf bij Gembo, een club waar ik me heel goed thuisvoel, om de allerkleinsten een plezante opleiding te geven. De andere gegadigde clubs hebben me niet kunnen overtuigen om Gembo te verlaten. Mijn buikgevoel bleef me naar Gembo "duwen". Een grote coach heeft me onlangs nog verteld dat ik mijn eigen weg moet kiezen en veel in de spiegel kijken. Mijn weg moet nog langs de allerkleinsten passeren vandaar... De grote stap voorwaarts naar Seniors blijft dus nog zeker één seizoen uit.


En dan nog een Zico filmpje.



G.

Bagatellen

Zico komt deze morgen plots aandraven met zijn "baby's dierenboek". Hij vond dat het tijd was om samen met hem te lezen. Papa had genoeg in zijn gazet gebladerd. Met een smile tot achter mijn oren heb ik me dan van mijn taak gekweten om hem de dieren te leren kennen. "Poesh? Poesh?": zijn beste vriend. Hij verwart zelfs het konijn met de poes. Weet hij veel dat we nogal veel last hebben van de poezen uit de buurt die onze tuin nog altijd beschouwen als hun reuze kattenbak. Als hij dan in de tuin op zoek gaat naar de "poesh?" zijn wij vertederd door zijn schattige gedrag. 't Blijft één grote vertederende gebeurtenis, dat vaderschap.
Eerder deze week nog smolt ik helemaal weg in de auto. Niet zozeer van de warmte maar wel van Zico die door Antonin Dvorak aan het "dansen" sloeg. Onlangs heb ik een cd'tje van ons vader aangeslagen, Cara Klara 3. Eén van de schoonste stukjes daarop is het poco allegro uit vijf bagatellen op 47. En Zico is het daar blijkbaar mee eens. Waar een eens zó stoere jonge man zoal van wegsmelt tegenwoordig. ;-)

Ik was dus de krant aan het lezen. De Morgen van deze morgen staat weer vol leuke koppen. Staat u me toe er één met u te delen.
"Coaches en trainers moeten hun atleten naar de film van Marc Herremans meenemen. Pijn en vermoeidheid door sport is een voorrecht, zo blijkt." Wij, leraars en coaches, worden vaak geconfronteerd met jongeren die vaak en snel opgeven. Schotelen wij die gasten echt te moeilijke, zware, onnmenselijke opdrachten voor? Zijn de kinderen te lui? Er zijn geen echte flandriens meer, mensen kunnen niet meer afzien, geen moeite meer doen. Zo extreem moet je 't natuurlijk niet zien. Er zijn inderdaad bengels die niet graag moeite doen. En in onze job, leraars en trainers -sportjournalisten als HVdw-, worden wij vaak geconfronteerd met falen op dat vlak. Niet meer dan logisch eigenlijk, want is het niet onze taak om onze leerlingen, spelers te begeleiden om fouten te leren maken en te blijven maken op weg naar kunnen en kennen?

G.

40850

Het getal staat voor het aantal meter dat ik met mijn eerste fietstocht sinds de fatale 24ste januari heb afgelegd. Deze morgen gaf kine Koen eindelijk het licht op groen voor een uitstap met mijn Ridley. Een tochtje van een 40-tal km mocht wel. "Wat versnellingen en wat lopen op de pedalen, laat die pees maar goed werken!" Met die woorden gaf Koen mij heel veel vertrouwen. Dus deze middag ben ik er dan op uit getrokken. Via kaart 4 van het fietsknooppuntennetwerk; Scheldeland, Mechelen, Lier, heb ik dan een prachtige route uitgestippeld. Mijn tocht bracht me langs Mortsel, Boechout door het zuiden van Vremde helemaal tot net boven Lier, naar Broechem en Ranst, om dan door Wommelgem en Borsbeek terug naar Berchem te rijden.

't Deed deugd, weer eens wat fysieke activiteit. Maar na een kleine 3 maanden relatief niks doen, was het een zware dobber. Mijn gemiddelde lag afgelopen zomer net boven de 30, en dat voor een 1000-tal km. 23 en een klets was het magere gemiddelde van vandaag. Dat slaagt dus DIK tegen. Tussen knooppunt 82 en 87 werd het me al duidelijk, nog geen 20km gereden en 'k was mezelf al tegengekomen. Al een geluk kwam de geur van verse mest me swijlen tegemoet. Meer moest ik niet hebben om me onderweg van de natuur te doen genieten. Telkens mijn neus de verse geuren opsnoof gaf dat energie om door te fietsen en goesting om rond te kijken. Het aroma van verse mest doet me nog steeds terugdenken aan de tijden bij ons Moeke en ons Vake op de boerderij. Nostalgie geeft dus energie. Wat een vaststelling.

Ondertussen heb ik nog altijd geen nieuwe basketuitdaging gevonden. Er zijn wel wat gegadigden maar sportief zijn ze eigenlijk niet (helemaal) wat ik zoek. Tijd brengt raad en geduld is een goede deugd, als je dat hebt weliswaar. Voor mij zijn dit telkens opnieuw lastige periodes. Wie je kent, lijkt soms belangrijker dan wat je kent. Frustrerend. Ik hou de lezers op de hoogte welke club het uiteindelijk wordt.

Zico laat dat ondertussen niet aan zijn hart komen. Hij doet me dat allemaal snel relativeren. Houden zo kerel. Zijn nieuwe zandbak is de nieuwste voltreffer. Check it out!




G.

Back to Back!!

Alle grote ploegen behalen opeenvolgende titels. Na de cadetten provinciaal van Gembo hebben nu ook de Florida Gators voor het tweede jaar op rij de titel binnengehaald. Alle grote ploegen winnen hun laatste match met 9 punten verschil; Gembo-Makeba 81-72, Florida-Ohio 84-75. Of er een verschil is tussen beide ploegen? 't Zal nog niet zijn zeker. Florida heeft 5 maal verloren dit seizoen en Gembo heeft amper 2 keer verloren en 1 keer gelijk gespeeld. Laat ze maar komen de Gators. Eens zien of ze het Gembo-beest aankunnen?!

G.

Champs!!

't Was even wachten op de foto's maar hier het verslag van een geslaagde zaterdagmiddag...

Afgelopen zaterdag zijn mijn cadetten oververdiend kampioen geworden in de provinciale A-reeks. Als bij toeval was deze laatste match van de competitie beslissend én moest ze trouwens gespeeld worden tegen de rechtstreekse concurrent, Makeba. Wij hadden een eerste ronde gespeeld zonder puntenverlies en in de tweede ronde lieten we op Pitzemburg, Westmalle en Brasschaat 5 punten liggen. Makeba daarentegen verloor in de heenronde 6 punten en speelde een, tot zaterdag, perfecte terugronde. Met als gevolg dat wij in het klassement een voorsprong van 1 punt te verdedigen hadden om te titel binnen te halen. De Luysbekelaar was speciaal voor deze titelmatch aardig volgelopen met een 100-tal toeschouwers.

Mijn jongens beseften zeer goed dat dit soort wedstrijden niet vaak voorkomen en ze zouden er alles aan doen om er een leuke en goede wedstrijd van te maken. Om te beginnen verrasten ze me voor de wedstrijd in de kleedkamer met een gesigneerd T-shirt. Ze wilden gewoon hun waardering laten blijken voor 3 enorm leuke seizoenen. 't Waren inderdaad 3 heerlijke jaren. Dergelijke ploeg zal ik niet snel meer tegenkomen; toffe kerels, heerlijke werklust, karaktervolle jongens, leergierig, vriendelijk, beleefd, grappig, aangenaam, plichtsbewust, eerlijk, vrolijk... Een uitzonderlijke groep...

Champs!!!

Na een spannende en schitterende wedstrijd van beide ploegen werd het uiteindelijk 81-72 in ons voordeel. Mijn jongens hebben zaterdag één van hun betere wedstrijden gespeeld en winst was het logische gevolg. Proficiat kerels! Na het laatste fluitsignaal kon het feest dus losbarsten. In de zaal mochten ze felicitaties in ontvangst nemen van ontroerde ouders en andere blije supporters. De tegenstrevers trakteerden ons ook op een prachtig applaus. Maar dat was stilte voor de storm, de champagne stond klaar in de kleedkamer. Het duurde dus niet lang voor het edele vocht in het rond spoot, door de kelen werd gegoten en over "stoere" kleerkasten stroomde. De overwinningsmars weerklonk, zelfs tot in de sporthal. De kleedkamer werd na het feest netjes gekuist door de spelers zelf!

Kampioenen!!!

Ook wat champagne?

Het kleedkamerfeestje ging over in een sober cafetariafeestje. Boven werd de zangstonde niet verder gezet. Het wakende oog van de aanwezige ouders was een te grote rem om nog verder uit de bol te gaan. We hebben er dan nog een gezellige pokernamiddag van gemaakt met een beperkte inzet van € 2,00. Dat liep voor mij af op een bewust verlies. 'k Kan op zo'n dag toch niet gaan lopen met al hun geld? Zoals altijd met deze jongens was het opnieuw een gezellige namiddag. Op enkele tornooien en een afsluitende BBQ na zit mijn periode met deze jonge mannen erop. 'k Zal ze missen. Merci kerels, dankzij jullie ben ik als coach en als mens enorm kunnen groeien.


La lala la la lalalala lala lala la la.....

G.

Wat een dag!!

Een zalig zonnetje en een lekkere temperatuur, veel meer heb je niet nodig om lekker te genieten van je tuin. Na de zoveelste kinebeurt ben ik rustig op het, toen nog, schaduwrijke terras gaan zitten om mijn bokes op te eten. Met mijn blik op oneindig of eerder op het lange gras broeide het plan om de pelouse klaar te stomen voor de thuiskomst van mijn 2 lievelingen.

Voor de uitwerking van het plan

Het plan? Simpel!
U raadt het al? Dan bent u een slimmerik.
U raadt het nog niet? Dat kan aan de foto liggen. Kijk dan nog eens goed naar het gras hierboven.
Gaat er nu een belletje rinkelen?
Ik heb inderdaad gewoon het gras afgereden. Een plan, geniaal in zijn eenvoud. Het bewijs van de genialiteit mocht er zijn. Je had de blije gezichten van mijn 2 lieve schatten moeten zien. Ze hebben er allebei van genoten dat het een lieve lust was. En ik ook.

Na de uitwerking van het plan

Prachtig he, zo'n korte gazon. We hebben onze Zico zijn ballenbad naar buiten gebracht en dan was hij helemaal in zijn nopjes. Wat ravotten, stappen, vallen en rondkruipen, dat zelf opstaan is er nog niet bij. Dat kan u zien op de filmpjes hieronder. Oooh wat kan ik genieten van onze schattige zoon.





By the way, the Final Four zijn bekend. Zaterdag neemt Georgetown het op tegen Ohio State, en iets minder dan 3 uur later is het de beurt aan UCLA dat titelverdediger Florida mag bekampen.

G.

Aanraders

Gisteren hebben wij wat vrienden uitgenodigd voor een gezellig etentje. Na een heerlijk soepje, een groentebom op smaak gebracht met gember en look, hebben wij een rosbief geserveerd met worteltjes en kroketjes. De toppers van de avond waren, naast het leuke gezelschap natuurlijk, de aperitief en de rode wijn.

De aperitief, een heerlijk schuimend wijntje

Prosecco, Conti d'Arco

De sterke lekkere rode wijn:

Australisch Rood

Ondertussen blijkt dat die live uitzendingen van het college basketbal op het net alleen maar de eerste drie rondes waren. Dat is een kleine tegenvaller. De Pappenheimers dan maar.

Nog een fijne zondag...

G.

Go Buckeyes!!

't Is niet dat ik enige voorkeur heb, maar van alle ploegen die ik al aan het werk heb gezien hebben zij mij al het meest kunnen charmeren. Prachtige dunks, lekkere shotjes, beestige rebounds en ze roteren lekker met 3 à 4 spelers van de bank.



'k Heb echt al genoten van een paar wedstrijden. Zaterdagochtend heb ik nog gekeken naar de Tarheels, die vrijdag een achterstand van 16 punten hebben kunnen goedmaken en deze avond spelen tegen de Hoyas. Bij de Hoyas speelt ene P. Ewing Jr, die dus blijkbaar in de voetsporen van zijn vader is getreden . P. Ewing Sr. laat zich dan ook kennen als een hevig supporter. Iets voor negenen deze avond zal de zoon van Yannick Noah er alles aan doen om zijn Gators naar de Final Four te leiden. Zij willen immers hun titel verdedigen. Dat matchke wordt een echte aanrader, bij de Ducks speelt immers een kleine guard, amper 1m70 groot, met onnavolgbare skills en een shot om U tegen te zeggen.

To be continued...

March Madness

"Iet Giet On!", het is alweer veel te lang geleden, 10 jaar, dat we deze woorden nog eens hebben gehoord. De Elfstedentocht zal ook dit jaar niet doorgaan. Echt jammer want een staaltje van deze atletische kunsten met bijhorende carnavaleske sfeer kan mij altijd bekoren. In deze tijden van Global Warming, Al Gore en Kyoto zal het er misschien ook niet snel meer van komen. We zullen voortaan tevreden moeten zijn met een anoniem en flauw afkooksel, de alternatieve elfstedentocht.

March Madness daarentegen geeft elk jaar opnieuw van jetje sinds 1939. Dinsdag 13 maart heeft Niagara ten koste van Florida A&M het 64ste plaatske kunnen bemachtigen om aan het tornooi deel te nemen. Maar verder dan de eerste ronde zijn ze niet geraakt. Kentucky was immers veel te sterk, 67-107. De verrassing van het tornooi is tot nu toe de uitschakeling van Duke. Vandaag beginnen de wedstrijden van de Sweet Sixteen, zaterdag zijn het de Elite Eight en volgende week zaterdag de Final Four. De kers op deze taart van spetterend basketball wordt gespeeld op maandag 2 april in Atlanta. Alle wedstrijden zijn live en gratis te volgen op het net. Je moet je gewoon even aanmelden.

Met de Zico gaat het ondertussen ook zeer goed.



G.

No Panic

Had ik wat last van "bloggersblock"? In ieder geval, wat er al op het scherm stond, is uiteindelijk nooit door de strenge controlecommissie goedgekeurd. Deze commissie is samengesteld uit mijn brein en al zijn functionarissen zijnde; Overdreven (Soms Destructieve) Zelfkritiek, Angst Om Niet Goed Genoeg Te Zijn, Beperkt Zelfbeeld (meestal te goed ;-) en soms te slecht) en Gebrek Aan Concentratie. Met dank aan Dan Millman en zijn "Body Mind Mastery", ben ik me bewust geworden van deze vier apen.

Ik beloof plechtig dat ik nooit meer te streng zal censureren en dat mijn publicaties geregeld zullen blijven verschijnen op voorwaarde dat ik voldoende mijn best heb gedaan tijdens het schrijven.

G

Vorige week nog aan 't kolonisten...

...nu al 6 dagen op Batibouw. Toon Raeman, de broer van "kolonisten winnaar" Steven, zit al 6 dagen te niksen op Batibouw. Zijn andere broer, Jef, is "marketinggoeroe" (ie. strategic planner) bij de mortierbrigade, het reclamebureau van de zoon van Guy Mortier. Nu weet je ineens ook hoe het komt dat de media zo gek zijn op deze jonge man in de glazen kooi. Jens Mortier heeft gewoon al zijn connecties aangesproken om Toon te hypen. Alleszins, dat denk ik toch. Anders is het gewoon "Arm Vlaanderen", dat een jonge kerel die 10 dagen niks doet "De Laatste Show" haalt, het VTM-Nieuws, Man bijt Hond én radio én geschreven pers... Hij is gewoon HOT!!

't Moet wel gezegd, hij doet dat goed.

Zijn eerste optreden

Na weken en maanden training is hij eindelijk klaar om voor het eerst zijn kunnen aan de wereld te laten zien. Het loopt nog niet van een leien dakje, hij verliest zelfs even zijn evenwicht. Al een geluk is papa goed aan het opletten en bij een tweede poging lukt het hem om met fonkelende oogjes tot bij mama te stappen.

Proficiat kereltje!!
>

't Is Lente

Een zachte lentemorgen op 20 februari...

Zico en mijn brace


Genieten!

Als je goed kijkt zie je al knoppen!

En nu ligt hij lekker in zijn bedje.

Gisterenavond een topper van een spelavond beleefd. De grootste "zagenvent" - iedereen boycot mij, Steven Raeman- heeft het gehaald. Nochtans had de Vercammen het spel grotendeels in handen, de grootste riddermacht leverde hem punten op telkens de barbaren op een wilde rooftocht over ons eiland raasden. Uw dienaar heeft de "zekere" overwinning van Tim kunnen vermijden maar terzelfdertijd zijn wij de gestage vooruitgang van Steven VOLLEDIG -te veel Jupiler lag waarschijnlijk aan de basis- uit het oog verloren met het bekende gevolg. Dit gaan we vaker doen kerels.

G

Spelplezier.

Vorige zaterdag kreeg ik plots een cadeautje van mijn liefste Catho. De kolonisten van Catan, een bordspel waar ik al veel leuke reacties over had gehoord. Tijdens de kerstperiode had ik al een paar keer laten vallen dat ik dat wel een leuke verrassing zou vinden. Toen is het er niet van gekomen. Maar nu, voor Valentijn en met mijn kwetsuur, vond Catho dat ik het verdiende. Spelletjes spelen doe ik nu eenmaal graag. Dus een schot in de roos!
Diezelfde avond zijn we dan ook direct beginnen spelen met de kinderen van Catho haar zus erbij. Matthias, 10 jaar, speelde alleen en deed dat voortreffelijk. Charlotte, 7 jaar, speelde samen met Catho. En Luiz, 4 jaar, stond bij mij. Onze Zico heeft even zijn moeder mogen helpen maar is toch maar snel in zijn bedje gekropen. Tot mijn grote vreugde, achteraf gezien toch, speelt Catho écht om te winnen. Matthiaske, het onschuldig slachtoffer, werd zo door Catho beïnvloed dat zij met de overwinning is gaan lopen. Tot tweemaal toe zelfs. De volgende morgen hebben we op verzoek van the kids, want ze vonden het toch ò zo gezellig, immers een tweede keer gespeeld. En ja hoor, weer speelde Catho smerig in op Matthiaske zijn goede eigenschap. Hij kan niet weerstaan aan de liefde van zijn tante Catho. Nu kan ik erom lachen maar op de moment zelf wil ik winnen...

Gisterenavond zijn Sarah, de meter van Zico, en haar vriend Pieter ook een potje komen spelen. Wederom was het een geslaagde spelavond. Prachtig toch, hoe pogingen om elkaar de das om te doen omslaan in korte allianties. Korte frustratie vanwege de dobbelstenen die niet goed vallen verandert plots in kortstondige euforie dankzij het veroveren van de "langste handelsroute", en dus de voorlopige leidersplaats. Jammer genoeg kwam daarna het besef dat Sarah zou winnen en dat ik die andere 2 niet kon ompraten om haar te boycotten. Goed gespeeld Sarah!


Ik kijk al uit naar maandagavond, dan komen Steven en Tim durum eten en hun spelkunsten laten zien. Merci lieveke, voor 't leuke geschenk!

greetz G

De terloopsheid van het leven.

Een speler uit mijn ploeg heeft afgelopen woensdag op tragische wijze zijn jongere broertje verloren. Wij leven enorm met hem en zijn ouders mee. Dit is echt niet zoals het hoort te zijn. Zo sprak in mijn vorige post over onredelijk gelukkig zijn, zo realiseer ik mij nu dat heel veel gebeurtenissen dat geluk kunnen verstoren. Jasper zal zich zijn broertje Tobias alleen nog maar kunnen herinneren. Geluk zal voortaan altijd anders zijn... Sterkte!

Een schoon gedichtje is wel toepasselijk nu. Wim Helsen heeft die microbe bij me gewekt en heel af en toe lees ik er eens eentje in een bundeltje dat we bij de geboorte van Zico hebben gekregen. De allerliefste en allermooiste.

Berceuse nr 2

Slaap als een reus
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
ik doe de deur dicht van de doos
Ik slaap

Paul van Ostaijen.

Een prettige vakantie voor al mijn collega's en andere onderwijzers!

Oost west...

Ze zijn weer vertrokken, mijn 2 lieve schatten. Den ene naar de kribbe en de andere naar 't SHIM. Blijkbaar kijkt Zico er telkens echt naar uit om te kunnen gaan. 's Morgens weet hij heel goed dat hij het huis uit mag en wordt dan terecht ongeduldig als hij te lang moet wachten met zijn jas aan. In de kribbe zitten waarschijnlijk een paar leuke kindjes om mee te spelen ofwel is het speelgoed daar beter. Later zullen er weer andere dingen beter zijn dan thuis, zo zullen boterhammetjes ergens anders altijd beter smaken. Zou hij het eten in de kribben nu al beter vinden? The grass is always greener on the other side... Zolang hij maar blijft beseffen dat thuiskomen altijd leuk is. Tot ons groot plezier maakt hij steeds op een heel leuke manier duidelijk dat hij blij is om thuis te komen. There's no place like home. Het ouderlijke nest...dat doet mij denken aan de zalige zomers in de polder bij mijn grootouders of bij Tante Maria zaliger. 2 maanden aan een stuk in de polder ofwel op 't speelplein ofwel gaan werken, af en toe een onderbreking voor een sportkamp maar daarna steevast altijd terug naar Berendrecht of Zandvliet. Om dan een van de laatste dagen van augustus eindelijk terug in mijn eigen bed te liggen want 't schooljaar kwam eraan.

'k Was nooit thuis zei ons moeder wel eens. "Ik zal wel wassen", snauwde ze af en toe als ik na een paar nachten thuis opnieuw vertrok voor een tijdje. Wel, als wij ooit zoiets zeggen tegen de Zico, dan hoop ik dat hij zich gelukkig voelt en dat hij stiekem toch het "wat is het toch zalig in mijn eigen bed"-gevoel heeft. Mijn ouders hebben dat heel goed gedaan! Daar is dan opnieuw het besef dat Catho en ik ondertussen zelf aan dergelijk project begonnen zijn. 'k Ben niet de eerste die 't zegt over zijn ouders, over zijn thuis en niet de laatste. Nog maar eens een reden om onredelijk gelukkig te zijn.

What's this, what's this...

...there's white things in the air. Eindelijk een normaal weerbeeld voor deze periode van het jaar. Nu ja, het ging al de goede kant op. De sneeuwvlokken die nu vallen zijn een streling voor het oog. Powder Alert!! Zat ik maar in de Alpen, wat klimmen en wandelen over een kam en dan lekker glijden door een pak verse sneeuw... Jammer dat de skistage van dit jaar weer aan mij voorbij zal gaan. Volgend jaar ben ik zeker opnieuw van de partij.

Ondertussen heb ik een fotootje geselecteerd om de sneeuwval van vandaag op deze blog te kunnen vereeuwigen.

Er is wel wat meer nodig voor een Powder Alert, maar toch...

Zico's muziek.

Als je weet wat muziek met je kan doen... Ja, wat dan? Dan sta je ervoor open, voor Mozart en Strauss, voor Ann Christy en Koen Wouters, U2 en The Stones, Prince en Barry White, Gainsbourg en Arno, Snoop en Pharell, Underworld en Tiga, Axelle Red en Tom Barman...

'k Ben al een tijdje bezig met muziek te verzamelen op I Tunes. Stilletjes hoop ik dat Zico die verzameling enorm zal uitbreiden. Stilletjes hoop ik dat hij mijn verzameling goed zal vinden. Stilletjes hoop ik dat zijn voorkeur ook zal uitgaan naar zowat alles dat hem kan ontroeren. Music is what feelings sound like. Zal hij tranen in de ogen kunnen krijgen bij het luisteren naar Arno's "Les Yeux de ma Mère"? Of meedansen op de tonen van "Les Filles du Bord de Mer"?

Nu al begint hij spontaan te dansen als hij muziek hoort. Hij nodigt ons zelfs uit om mee te dansen. Voor de moment is dat op de tonen van "Hansje pansje Kevertje...". Wat zal het later worden? K3, Samson en Gert? Peter en de Wolf in de versie met Wim Opbrouck zal ik hem zeker leren kennen, net zoals de kinderliedjes van Kapitein Winokio.

Die hoofdtelefoon maakt hem al nieuwsgierig.

Een ding staat vast, hij zal aangemoedigd worden om zijn horizon te verruimen op alle gebied!

Addendum

De fixkes hebben nu ook een echte website! www.fixkes.be
Check it out!!

En dan dat voetje de lucht in...

Binnenkort is het weer zover. Karnaval, een feest dat stilaan aan het uitsterven is in onze contreien. Maar in onze polderdorpen ten noorden van Antwerpen blijven ze volhouden. Daar zijn het de ganzenrijders die de kar trekken, of eerder "aan dat koppeke van de gans..." Enkele jaren terug was ik dan zelf ook nog een fier lid van de jonge ruiters van Zandvliet en heb ik zowaar zelf eenmaal meegedongen naar de koningstitel. Niets dan goede herinneringen! Een hele zondag op dat brabants trekpaard van café naar café, wat zeveren onderweg, vol roodsel gesmeerd worden, solo (boter) in de broek, wittekes door het keelgat, rond 14u verzamelen op de markt en rijden maar...

Ondertussen lig ik hier thuis te rusten. Mijn broer heeft met verrast met een nieuw spel voor de playstation, dan wordt die ook nog eens gebruikt. Tony Hawk's Project 8 wordt nu een paar uur per dag gespeeld. Merci broer!!

Op de radio weerklinkt juist een nummer van de Fixkes een groepke uit nog zo een polderdorp met een ganzenrijders vereniging. Als ge zin hebt, ga dan via bovenstaande link maar eens luisteren op hun site naar het nummer Stabroek. Ge wordt er zowaar gelukkig van, een leuke vorm nostalgie maakt zich van je meester als je enigszins wat voeling hebt met het noorden van Antwerpen. Een groepke om te volgen!!

De fixkes

Greetz G.

Drie maal scheepsrecht....!?

Voor de derde keer in mijn zeer jonge leven heb ik een zware blessure opgelopen. Mijn rechter Achillespees is afgescheurd tijdens een wedstrijdje volleybal op school op woensdagnamiddag. Hoe is dat mogelijk vraagt een mens zich af? Wel volgens mij zijn er verschillende oorzaken. Ten eerste heb ik sinds de revalidatie van mijn kruisbandletsel 2 jaar geleden veel te weinig aan sport gedaan. Als je dan na 3 kwartier spelen met de leerlingen denkt dat je voluit kan gaan, je hebt nergens last, dan ga je iets explosiever starten en springen. Die laatste aanloop voor een eerste tempo aanval was er dus te veel aan. Plots stampt er iemand op mijn kuit, dacht ik. Ik draai me snel om en wil die mens naar zijn voeten geven maar... er stond niemand!? Nog voor ik op de grond viel, drong het besef van een maandenlange revalidatie tot mij door en heb ik de omstaanders een welgemeende FUCK toegeroepen. Een stuk of tien keer zelfs. Sorry mannen maar de frustratie was te groot, ik kon me echt niet bedwingen. En pijn deed het echt niet, enkel en alleen frustratie.

Ten tweede is er nog die behandeling met homeo-pathische spuitjes van die ontsteking enkele jaren terug. Daardoor is de pees blijkbaar blijvend verzwakt gebleven. Een traditionele behandeling bij de kine, en rusten zijn blijkbaar betere remedies. MP, je weze gewaarschuwd!! Excentrische oefeningen hebben trouwens hun nut al bewezen met betrekking tot het versterken van peesweefsel (cfr. Pat Viroux).

Een goed gehechte pees (niet de mijne).

Dr. Nick Jansen heeft me donderdag geopereerd. Achteraf heeft hij me kunnen bevestigen dat hij de pees zeer goed heeft kunnen hechten en dat alles weer goed kan komen. 8 weken moet ik nu met krukken lopen en mag ik totaal niet steunen op mijn voet. Als dat wel gebeurt, is de kans groot dat ik binnen de 6 maanden weer op de operatietafel moet. En dat heb ik wel gehad. Deze derde keer is de laatste!

Voorlopig heb ik zin in de revalidatie maar ik weet dat ik het snel beu zal zijn. Ik wil kost wat kost vermijden dat ik nog eens een blessure van deze aard oploop. Dat overleef ik niet meer. Vandaar dat ik zéér ernstig en met eindeloos veel zelfdiscipline de revalidatie ga afwerken. Mijn lichaam moet achteraf opnieuw in staat zijn om gezond aan verschillende sporten te doen. Ik mag er niet aan denken dat ik deze zomer niet kan ravotten met onze Zico in de tuin uit schrik dat er iets verkeerd zal lopen.

Greetz G.

De waterrat

Zijn die mazelen echt?

Zoals beloofd een klein verslag over Zico in het gigantische bad in Bornem. Volledig uitgeteld geniet hij nu van zijn papje. Op de terugweg was hij precies aan het genieten van wat endorfines, blik op oneindig uit het raam van de auto en rustig in- en uitademen door de neus. Een zalig gevoel he kereltje!

Die slangen zijn echt lastige beesten!

Ik geraak echt niet boven langs hier!

En nu snel naar de Arena om de 2 Israëliërs (Shivek vs Drucker) aan het werk te zien. Als dat maar niet zo grappig wordt als de 2 Atheners uit de film (Alles Moet Weg), dat was trouwens alleen de naam van een bloemenwinkel. Dit laatste enkel om eens een flard uit mijn hoofd rechtstreeks op deze blog te zetten. Schitterende film trouwens, zeker als je hem ziet in een zaal vol Oost-Vlamingen die geen letter van dat Antwerps dialect verstonden.

...

Deze post werd aangepast uit respect voor de overleden jongen, slachtoffer van de storm.

Nee, ik word niet gesponsord. Spijtig genoeg!

Catho heeft vandaag weer heel de dag ter beschikking gestaan van de Zico. En 't was weer de moeite. In de speeltuin aan 't atheneum van Berchem heeft hij zich bezig gehouden met onderzoek naar de verschillende vormen in het witte zand. Jammer genoeg voor hem steekt hij nog altijd liefst een hoopje zand in zijn mond om dan weliswaar vast te stellen dat hij het niet lekker vindt. En toch blijft hij dat maar volhouden. Volhouden zo jongen!

Ondertussen is het Catho opgevallen dat hij tegenwoordig liever achterwaarts van een trapje of een verhoog komt. De voorwaartse versie heeft ongetwijfeld te veel pijnlijke ervaringen opgeleverd. Dat deze evolutie er zat aan te komen wisten we wel, maar de overgang hebben we gemist. Toch wat beter opletten in 't vervolg. Deze stap in de ontwikkeling gaat zelfs zover dat ze achterwaarts door een openstaande deur zullen kruipen. Dat hebben we enkel uit een boek van de Super Nanny denk ik. Of was het die van Kind en Gezin? En dus nog niet uit ondervinding. Zo komen die mannekes tot schitterende strategiën om te leren. Hebben wij (onderwijzend personeel) nu niet geleerd om via positieve ervaringen de leerlingen betere strategiën te leren leren? Blijkbaar is het ouderwetse op uw bakkes gaan toch wel efficiënt. Het blijft te herleiden tot één ding, de enorme wil om te leren. Verbazingwekkend simpel!

Deze avond heeft Catho dan nog even een speeltuin in huis gebouwd. Een Ikea zetel, een Ikea dons en donsovertrek plus een Fat Boy, meer moet dat niet zijn om hem "zo zot als iet" te krijgen.
En maar tuimelen en klimmen, even wenen want het donsdeken lag niet meer waar hij verwacht had, toch weer verder tuimelen en klimmen, zich laten vallen... Het deed toch geen pijn.


En lachen dat het een lieve lust is!! Onze dag kan niet meer stuk. 't Is wel straf dat hij zo opgenaaid van al dat spelen direct is gaan slapen. Slaapwel lieve jongen!!

Wie weet is acrogym wel je roeping?

Westmalle...it stings like 1000's of bees!!

Afgelopen zondag ben ik mijn "blog-voorbeeld" tegengekomen in Gent, of all places. De VTS, vlaamse trainersschool, had verzamelen geblazen in het sporthotel van BLOSO. Voor mij de eerste keer, voor Marco Polo de ...tigste. Lang hebben we evenwel niet kunnen zeveren over het bloggen. In alle haasten ben ik om 12u naar Westmalle vertrokken om daar om 12u45 te kunnen coachen. Maak je geen zorgen, ik was te laat, maar er was een stand in dus ik heb geen gevaarlijke toeren moet uithalen.

De wedstrijd zelf is, zoals ik gevreesd had, op een sisser afgelopen, 84-53. In de heenronde hadden we ze zelf een pak gegeven maar nu was het onze beurt. Deze eerste competitienederlaag in 2 seizoenen heeft heel wat pijnpunten bloot gelegd. De kopjes gingen naar beneden, basics werden verwaarloosd, de refs hebben ons niet gespaard, 4 afwezigen... Nu kan ik de ongelukkige calls van de refs al wat relativeren al heb ik ze zondag, in mijn hoofd althans, toch met wat minder vriendelijke woorden omschreven.

Wat me het meeste stoort, is dat ik deze nederlaag heb zien aankomen. Ondanks heel wat goed werk op training pakten mijn jongens de laatste wedstrijden veel te licht op. En nu hebben ze verloren van miniemen met gretigheid, vechtlust en karakter.

Je moet leren omgaan met verlies en eruit leren. Dat laatste wil ik best doen, maar ik zal nooit wennen aan verliezen. Het gevoel van onmacht, frustratie, ontevredenheid...is niets om aan te wennen. Toch niet op deze manier.

Dit is een uit de hand gelopen antwoord op de vraag van Marco Polo: "Hoe was het in Westmalle?" Zo slecht dus dat ik het nodig vond om dat restje frustratie nog ff van mij af te bloggen voor ik mijn jongens op training eens op hun plichten ga wijzen. Het werkt echt, ik voel het. De goesting voor de training wint het van de woede...

Nog wat wennen.

Deze week heb ik meegewerkt op een stage van AUB op Linkeroever. Deze namiddag komt John Loridon in de zaal en er wordt aan de spelers gevraagd of ze weten wie dat die man is. Is er toch wel één speler zeker, die een (weliswaar kleine) biografie declameert over John. En ik zweer het, of ik hoop het althans, Johns lippen trilden van ontroering omdat een speler van 16 jaar zoveel over hem wist. Hij heeft in ieder geval zijn waardering voor de kennis van Jens uitgesproken. Goed gedaan Jens!!

En daar is het einde van de week reeds. Maandag gaan we er opnieuw tegenaan in Turnhout. Eindelijk kan ik dan eens echt luisteren naar die nieuwe cd's die ik gekregen heb. Het doet telkens deugd om wat in de auto te zitten op weg van en naar 't school. Onderweg kan ik naar muziek luisteren, een andere keer gewoon eens naar het nieuws of eens wat telefoneren. Dat laatste is de laatste tijd vaak het geval. Met als gevolg dat mijn GSM rekening veel te hoog oploopt naar mijn goesting. Maar dat zeveren over den basket is toch o zo leuk!

By the way het is maar één CD, de rest zijn allemaal bons. Minstens even leuk om te krijgen. Door tijdsgebrek, noem het liever een gebrek aan voldoende goesting ben ik er nog niet toe gekomen om even naar de FNAC te gaan. Zodus moet ik het maar met één nieuwe cd stellen in de auto. 'k Zal er dan ook een paar "oudere" meenemen om voldoende variatie te hebben op weg van en naar Turnhout en andere bestemmingen.

Toegegeven! Deze week had ik het blijkbaar nog wat moeilijk met het ordenen van mijn gedachten om op deze blog te zetten. Dat komt allemaal wel in orde. Er is geen druk om te bloggen. Het is alleen nog wat wennen om alle flarden die in mijn hoofd opduiken te evalueren op "blogwaardigheid". Als dat dan al lukt, wil dat niet zeggen dat ze op deze blog zullen verschijnen. Want één flard is nog sneller weg dan dat ze kwam. How is that for a newyear's statement!

'k Ben eens benieuwd of ik deze week nog eens met de fiets naar school zal rijden. Dat komt er echt te weinig van. Ik weiger het een goed voornemen te noemen. Want jullie weten hoe dat gaat met die voornemens.