Spelplezier.

Vorige zaterdag kreeg ik plots een cadeautje van mijn liefste Catho. De kolonisten van Catan, een bordspel waar ik al veel leuke reacties over had gehoord. Tijdens de kerstperiode had ik al een paar keer laten vallen dat ik dat wel een leuke verrassing zou vinden. Toen is het er niet van gekomen. Maar nu, voor Valentijn en met mijn kwetsuur, vond Catho dat ik het verdiende. Spelletjes spelen doe ik nu eenmaal graag. Dus een schot in de roos!
Diezelfde avond zijn we dan ook direct beginnen spelen met de kinderen van Catho haar zus erbij. Matthias, 10 jaar, speelde alleen en deed dat voortreffelijk. Charlotte, 7 jaar, speelde samen met Catho. En Luiz, 4 jaar, stond bij mij. Onze Zico heeft even zijn moeder mogen helpen maar is toch maar snel in zijn bedje gekropen. Tot mijn grote vreugde, achteraf gezien toch, speelt Catho écht om te winnen. Matthiaske, het onschuldig slachtoffer, werd zo door Catho beïnvloed dat zij met de overwinning is gaan lopen. Tot tweemaal toe zelfs. De volgende morgen hebben we op verzoek van the kids, want ze vonden het toch ò zo gezellig, immers een tweede keer gespeeld. En ja hoor, weer speelde Catho smerig in op Matthiaske zijn goede eigenschap. Hij kan niet weerstaan aan de liefde van zijn tante Catho. Nu kan ik erom lachen maar op de moment zelf wil ik winnen...

Gisterenavond zijn Sarah, de meter van Zico, en haar vriend Pieter ook een potje komen spelen. Wederom was het een geslaagde spelavond. Prachtig toch, hoe pogingen om elkaar de das om te doen omslaan in korte allianties. Korte frustratie vanwege de dobbelstenen die niet goed vallen verandert plots in kortstondige euforie dankzij het veroveren van de "langste handelsroute", en dus de voorlopige leidersplaats. Jammer genoeg kwam daarna het besef dat Sarah zou winnen en dat ik die andere 2 niet kon ompraten om haar te boycotten. Goed gespeeld Sarah!


Ik kijk al uit naar maandagavond, dan komen Steven en Tim durum eten en hun spelkunsten laten zien. Merci lieveke, voor 't leuke geschenk!

greetz G