Een speler uit mijn ploeg heeft afgelopen woensdag op tragische wijze zijn jongere broertje verloren. Wij leven enorm met hem en zijn ouders mee. Dit is echt niet zoals het hoort te zijn. Zo sprak in mijn vorige post over onredelijk gelukkig zijn, zo realiseer ik mij nu dat heel veel gebeurtenissen dat geluk kunnen verstoren. Jasper zal zich zijn broertje Tobias alleen nog maar kunnen herinneren. Geluk zal voortaan altijd anders zijn... Sterkte!
Een schoon gedichtje is wel toepasselijk nu. Wim Helsen heeft die microbe bij me gewekt en heel af en toe lees ik er eens eentje in een bundeltje dat we bij de geboorte van Zico hebben gekregen. De allerliefste en allermooiste.
Berceuse nr 2
Slaap als een reus
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
ik doe de deur dicht van de doos
Ik slaap
Paul van Ostaijen.
Een prettige vakantie voor al mijn collega's en andere onderwijzers!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten