Vorige week nog aan 't kolonisten...

...nu al 6 dagen op Batibouw. Toon Raeman, de broer van "kolonisten winnaar" Steven, zit al 6 dagen te niksen op Batibouw. Zijn andere broer, Jef, is "marketinggoeroe" (ie. strategic planner) bij de mortierbrigade, het reclamebureau van de zoon van Guy Mortier. Nu weet je ineens ook hoe het komt dat de media zo gek zijn op deze jonge man in de glazen kooi. Jens Mortier heeft gewoon al zijn connecties aangesproken om Toon te hypen. Alleszins, dat denk ik toch. Anders is het gewoon "Arm Vlaanderen", dat een jonge kerel die 10 dagen niks doet "De Laatste Show" haalt, het VTM-Nieuws, Man bijt Hond én radio én geschreven pers... Hij is gewoon HOT!!

't Moet wel gezegd, hij doet dat goed.

Zijn eerste optreden

Na weken en maanden training is hij eindelijk klaar om voor het eerst zijn kunnen aan de wereld te laten zien. Het loopt nog niet van een leien dakje, hij verliest zelfs even zijn evenwicht. Al een geluk is papa goed aan het opletten en bij een tweede poging lukt het hem om met fonkelende oogjes tot bij mama te stappen.

Proficiat kereltje!!
>

't Is Lente

Een zachte lentemorgen op 20 februari...

Zico en mijn brace


Genieten!

Als je goed kijkt zie je al knoppen!

En nu ligt hij lekker in zijn bedje.

Gisterenavond een topper van een spelavond beleefd. De grootste "zagenvent" - iedereen boycot mij, Steven Raeman- heeft het gehaald. Nochtans had de Vercammen het spel grotendeels in handen, de grootste riddermacht leverde hem punten op telkens de barbaren op een wilde rooftocht over ons eiland raasden. Uw dienaar heeft de "zekere" overwinning van Tim kunnen vermijden maar terzelfdertijd zijn wij de gestage vooruitgang van Steven VOLLEDIG -te veel Jupiler lag waarschijnlijk aan de basis- uit het oog verloren met het bekende gevolg. Dit gaan we vaker doen kerels.

G

Spelplezier.

Vorige zaterdag kreeg ik plots een cadeautje van mijn liefste Catho. De kolonisten van Catan, een bordspel waar ik al veel leuke reacties over had gehoord. Tijdens de kerstperiode had ik al een paar keer laten vallen dat ik dat wel een leuke verrassing zou vinden. Toen is het er niet van gekomen. Maar nu, voor Valentijn en met mijn kwetsuur, vond Catho dat ik het verdiende. Spelletjes spelen doe ik nu eenmaal graag. Dus een schot in de roos!
Diezelfde avond zijn we dan ook direct beginnen spelen met de kinderen van Catho haar zus erbij. Matthias, 10 jaar, speelde alleen en deed dat voortreffelijk. Charlotte, 7 jaar, speelde samen met Catho. En Luiz, 4 jaar, stond bij mij. Onze Zico heeft even zijn moeder mogen helpen maar is toch maar snel in zijn bedje gekropen. Tot mijn grote vreugde, achteraf gezien toch, speelt Catho écht om te winnen. Matthiaske, het onschuldig slachtoffer, werd zo door Catho beïnvloed dat zij met de overwinning is gaan lopen. Tot tweemaal toe zelfs. De volgende morgen hebben we op verzoek van the kids, want ze vonden het toch ò zo gezellig, immers een tweede keer gespeeld. En ja hoor, weer speelde Catho smerig in op Matthiaske zijn goede eigenschap. Hij kan niet weerstaan aan de liefde van zijn tante Catho. Nu kan ik erom lachen maar op de moment zelf wil ik winnen...

Gisterenavond zijn Sarah, de meter van Zico, en haar vriend Pieter ook een potje komen spelen. Wederom was het een geslaagde spelavond. Prachtig toch, hoe pogingen om elkaar de das om te doen omslaan in korte allianties. Korte frustratie vanwege de dobbelstenen die niet goed vallen verandert plots in kortstondige euforie dankzij het veroveren van de "langste handelsroute", en dus de voorlopige leidersplaats. Jammer genoeg kwam daarna het besef dat Sarah zou winnen en dat ik die andere 2 niet kon ompraten om haar te boycotten. Goed gespeeld Sarah!


Ik kijk al uit naar maandagavond, dan komen Steven en Tim durum eten en hun spelkunsten laten zien. Merci lieveke, voor 't leuke geschenk!

greetz G

De terloopsheid van het leven.

Een speler uit mijn ploeg heeft afgelopen woensdag op tragische wijze zijn jongere broertje verloren. Wij leven enorm met hem en zijn ouders mee. Dit is echt niet zoals het hoort te zijn. Zo sprak in mijn vorige post over onredelijk gelukkig zijn, zo realiseer ik mij nu dat heel veel gebeurtenissen dat geluk kunnen verstoren. Jasper zal zich zijn broertje Tobias alleen nog maar kunnen herinneren. Geluk zal voortaan altijd anders zijn... Sterkte!

Een schoon gedichtje is wel toepasselijk nu. Wim Helsen heeft die microbe bij me gewekt en heel af en toe lees ik er eens eentje in een bundeltje dat we bij de geboorte van Zico hebben gekregen. De allerliefste en allermooiste.

Berceuse nr 2

Slaap als een reus
slaap als een roos
slaap als een reus van een roos
reuzeke
rozeke
zoetekoeksdozeke
ik doe de deur dicht van de doos
Ik slaap

Paul van Ostaijen.

Een prettige vakantie voor al mijn collega's en andere onderwijzers!

Oost west...

Ze zijn weer vertrokken, mijn 2 lieve schatten. Den ene naar de kribbe en de andere naar 't SHIM. Blijkbaar kijkt Zico er telkens echt naar uit om te kunnen gaan. 's Morgens weet hij heel goed dat hij het huis uit mag en wordt dan terecht ongeduldig als hij te lang moet wachten met zijn jas aan. In de kribbe zitten waarschijnlijk een paar leuke kindjes om mee te spelen ofwel is het speelgoed daar beter. Later zullen er weer andere dingen beter zijn dan thuis, zo zullen boterhammetjes ergens anders altijd beter smaken. Zou hij het eten in de kribben nu al beter vinden? The grass is always greener on the other side... Zolang hij maar blijft beseffen dat thuiskomen altijd leuk is. Tot ons groot plezier maakt hij steeds op een heel leuke manier duidelijk dat hij blij is om thuis te komen. There's no place like home. Het ouderlijke nest...dat doet mij denken aan de zalige zomers in de polder bij mijn grootouders of bij Tante Maria zaliger. 2 maanden aan een stuk in de polder ofwel op 't speelplein ofwel gaan werken, af en toe een onderbreking voor een sportkamp maar daarna steevast altijd terug naar Berendrecht of Zandvliet. Om dan een van de laatste dagen van augustus eindelijk terug in mijn eigen bed te liggen want 't schooljaar kwam eraan.

'k Was nooit thuis zei ons moeder wel eens. "Ik zal wel wassen", snauwde ze af en toe als ik na een paar nachten thuis opnieuw vertrok voor een tijdje. Wel, als wij ooit zoiets zeggen tegen de Zico, dan hoop ik dat hij zich gelukkig voelt en dat hij stiekem toch het "wat is het toch zalig in mijn eigen bed"-gevoel heeft. Mijn ouders hebben dat heel goed gedaan! Daar is dan opnieuw het besef dat Catho en ik ondertussen zelf aan dergelijk project begonnen zijn. 'k Ben niet de eerste die 't zegt over zijn ouders, over zijn thuis en niet de laatste. Nog maar eens een reden om onredelijk gelukkig te zijn.

What's this, what's this...

...there's white things in the air. Eindelijk een normaal weerbeeld voor deze periode van het jaar. Nu ja, het ging al de goede kant op. De sneeuwvlokken die nu vallen zijn een streling voor het oog. Powder Alert!! Zat ik maar in de Alpen, wat klimmen en wandelen over een kam en dan lekker glijden door een pak verse sneeuw... Jammer dat de skistage van dit jaar weer aan mij voorbij zal gaan. Volgend jaar ben ik zeker opnieuw van de partij.

Ondertussen heb ik een fotootje geselecteerd om de sneeuwval van vandaag op deze blog te kunnen vereeuwigen.

Er is wel wat meer nodig voor een Powder Alert, maar toch...

Zico's muziek.

Als je weet wat muziek met je kan doen... Ja, wat dan? Dan sta je ervoor open, voor Mozart en Strauss, voor Ann Christy en Koen Wouters, U2 en The Stones, Prince en Barry White, Gainsbourg en Arno, Snoop en Pharell, Underworld en Tiga, Axelle Red en Tom Barman...

'k Ben al een tijdje bezig met muziek te verzamelen op I Tunes. Stilletjes hoop ik dat Zico die verzameling enorm zal uitbreiden. Stilletjes hoop ik dat hij mijn verzameling goed zal vinden. Stilletjes hoop ik dat zijn voorkeur ook zal uitgaan naar zowat alles dat hem kan ontroeren. Music is what feelings sound like. Zal hij tranen in de ogen kunnen krijgen bij het luisteren naar Arno's "Les Yeux de ma Mère"? Of meedansen op de tonen van "Les Filles du Bord de Mer"?

Nu al begint hij spontaan te dansen als hij muziek hoort. Hij nodigt ons zelfs uit om mee te dansen. Voor de moment is dat op de tonen van "Hansje pansje Kevertje...". Wat zal het later worden? K3, Samson en Gert? Peter en de Wolf in de versie met Wim Opbrouck zal ik hem zeker leren kennen, net zoals de kinderliedjes van Kapitein Winokio.

Die hoofdtelefoon maakt hem al nieuwsgierig.

Een ding staat vast, hij zal aangemoedigd worden om zijn horizon te verruimen op alle gebied!

Addendum

De fixkes hebben nu ook een echte website! www.fixkes.be
Check it out!!

En dan dat voetje de lucht in...

Binnenkort is het weer zover. Karnaval, een feest dat stilaan aan het uitsterven is in onze contreien. Maar in onze polderdorpen ten noorden van Antwerpen blijven ze volhouden. Daar zijn het de ganzenrijders die de kar trekken, of eerder "aan dat koppeke van de gans..." Enkele jaren terug was ik dan zelf ook nog een fier lid van de jonge ruiters van Zandvliet en heb ik zowaar zelf eenmaal meegedongen naar de koningstitel. Niets dan goede herinneringen! Een hele zondag op dat brabants trekpaard van café naar café, wat zeveren onderweg, vol roodsel gesmeerd worden, solo (boter) in de broek, wittekes door het keelgat, rond 14u verzamelen op de markt en rijden maar...

Ondertussen lig ik hier thuis te rusten. Mijn broer heeft met verrast met een nieuw spel voor de playstation, dan wordt die ook nog eens gebruikt. Tony Hawk's Project 8 wordt nu een paar uur per dag gespeeld. Merci broer!!

Op de radio weerklinkt juist een nummer van de Fixkes een groepke uit nog zo een polderdorp met een ganzenrijders vereniging. Als ge zin hebt, ga dan via bovenstaande link maar eens luisteren op hun site naar het nummer Stabroek. Ge wordt er zowaar gelukkig van, een leuke vorm nostalgie maakt zich van je meester als je enigszins wat voeling hebt met het noorden van Antwerpen. Een groepke om te volgen!!

De fixkes

Greetz G.