Hip hip hoera!

't Is zover, dag op dag 6 maanden geleden heb ik mijn eerste bericht geplaatst. Het hoe en het waarom kan u daar nog eens herlezen. De "Double U G" die ik in dat bericht vermeld is ondertussen volop bezig om voor de eerste keer in zijn leven zeer specifiek zijn basketseizoen voor te bereiden. Niet dat hij zich vroeger niet verzorgde, maar nu pakt hij het aan onder begeleiding van Bram Swinnen, een specialist ter zake. Het zal dan ook zijn eerste keer zijn om in 2de nationale aan te treden. En dan nog wel bij Hasselt. Hij was gelukkig als een klein kind bij 't afsluiten van die transfer. Wij gunnen hem dan ook een zorgeloos seizoen, waar alle concentratie kan gaan naar 't sportieve ipv naar andere beslommeringen. Stilletjes hoopt hij nog op een jaartje in eerste klasse denk ik.

Gisteren heeft een ander maatje van mij een try-out gedaan in den Trix, een kleine concertzaal naast Hof Ter Lo. Die try-out diende als generale repetitie voor hun grote optreden zondag in de Pyramid Marquee alwaar zij, de groep die Stijn rond zich heeft verzameld, een sessie van een uur mogen geven op het grootste festival (rock Werchter) van de Benelux. Thomas is goed bezig, binnenkort brengt zijn Garage Sauvage een eerste single uit. En ondertussen geeft hij nog altijd van jetje tijdens de optredens van Raymond. Zo een try-out is nog beter dan het echte werk, veel meer interactie met het publiek, minder zenuwen dus zeer ontspannen artiesten en een gezellige sfeer zorgen voor een intens kort optreden. Stijn mag zich van mij de master of funk noemen. 't Was zelfs zo goed dat ik vandaag Stijns laatste cd'tje ben gaan kopen.

Thomas in een virtuoze bui

Deze avond was er dan de langverwachte jaarlijkse plechtige proclamatie van de afgestudeerden van de Stedelijke Handelsschool van Turnhout. Elk jaar gaat er in de Warande van Turnhout een show aan vooraf waar de leerlingen en leerkrachten van onze school zich eens van een andere kant kunnen laten zien. Voor-, achter, linker- of rechterkant, het maakt allemaal niet uit. Achteraf wordt er dan een serieuze pint gepakt, al is dat voor mij dit jaar zeer beperkt gebleven. Morgen delen we nog de rapportjes uit en dan is het vakantie.

Geniet ervan iedereen!

Greetz

G.

nog altijd hees!

Op weg naar...

Hier zijn ze dan, de luidruchtige en hartverwarmende supporters van onze nationale beloftenploeg. Met 4 leden van de vakgroep LO (links op de foto) en Joris (rechts) van de vakgroep geschiedenis zijn we onze nationale trots gaan aanmoedigen in Arnem. Op weg naar Arnem, 100-den auto's met belgische en servische vlaggen met schitterende ambiance in de auto; zingen, roepen, vlaggen en sjaals zwaaien, opblaashanden laten rondvliegen...

De vijf!

't Was echt zalig, een prachtig avondje uit met 5000 andere belgische gekken. We hebben ons hees geschreeuwd, geroepen, getierd, gezongen, gesprongen, de jongens echt aangemoedigd. De 0-1 na 4 minuten heeft daar niets aan kunnen veranderen. Integendeel dat was voor ons het signaal om die andere 5000 op sleeptouw te nemen. Wij zetten een la lala lala in, en zij schreeuwden uit volle borst mee. Een wave was moeilijker maar we deinsden er niet voor terug en ja hoor 3000 man volgde. "Tous ensemble! Tous ensemble! Hoi! Hoi!" dat waren de Standard supporters, en met alle plezier schreeuwden we mee. Tijdens de rust ben ik met Paul in de catacomben iedereen gaan overtuigen om nóg harder te roepen.

En wij maar zingen!

Onze beloften hebben gespeeld met een hart, als "de leeuw" Gerets deze groep binnen een paar jaar zou mogen coachen doet hij het direct. Ik wil maar zeggen, met 0-2 verliezen, en toch duidelijk beter zijn, iedereen achter je krijgen door je inzet, moed, volharding en spelvreugde... als winnaar uit een verloren duel komen... De Sart en de spelers bedankten in de kranten de supporters, maar de verdienste hoort hen toe, zó voetballen dat vraagt om supporters, dat verdient supporters. Volhouden kerels, volgende keer beter, de finale had voor mijn stem trouwens veel te vroeg geweest. En in Peking zal ik niet geraken.

Greetz

G.

14 dagen

Een volle 14 dagen heb ik er laten overgaan om uiteindelijk vast te stellen dat ondertussen:

-de verkiezingen weer zijn voorbijgevlogen zonder dat er echt noemenswaardige feiten zijn gebeurd. De een zijn dood is de ander zijn brood. En de cijfers worden toch altijd uitgelegd met het nodige gezwets en geleuter om een hele zondag en maandag vol te kunnen kletsen

-het belgisch basketbal afgelopen weekend weer het beste van zichzelf heeft gegeven. Een klein vechtpartijtje als gevolg van een stevige, onwaarschijnlijke blunder heeft de geloofwaardigheid van 's lands beste competitie zeker geen goed gedaan. Deze keer zijn de beelden de wereld niet rondgegaan maar 't deed met wel een beetje denken aan RBA-Belgrado. Bree was zeker niet ongelukkig met de extra recette vanwege de te herspelen wedstrijd. Geheel terzijde, gisteren heeft Oostende dan toch de play-offs gewonnen.

-mijn lieve broer ondertussen toch wel de 40 aan het naderen is met zijn 36 lentes. En mijn schoonzusje doet het vandaag met haar 34 zomers minstens even goed.

-het geluid op Q-music deze keer 80.800 heeft opgebracht. Niet dat het mij zó bezighoudt maar 't is toch wel een aardig bedrag, niet waar? Valt er op "winst"-gebied nog te melden dat de Lotto gisteren 22 mensen gelukkig heeft gemaakt in rang 1 dankzij volgende bizarre cijfercombinatie: 20-21-22-23-24-42. John Nash zou er ongetwijfeld een geheime code van de russen in ontdekt hebben.

-Zico stilaan vriendjes aan het maken is. Getuige het filmpje met een leuk fait-divers eraan gekoppeld. Afgelopen donderdag is Catho met Zico in allerijl moeten vluchten uit de speeltuin van het boeckenbergh park voor een vreselijke stortbui. Het eerste bekende huis dat ze tegenkwam is dat van haar vriendin Barbara. Marc, man van Barbara, is dan zo goed geweest om mijn lieve schatten een lift naar huis te geven. Gisteren namiddag is Catho de fiets daar gaan ophalen en Levi, de jongste van Marc en Barbara, wilde per se mee op de fiets om met Zico te komen spelen. Ze doen dat al goed die kleine bengels, 't is nog niet echt uitbundig maar ze spelen toch al goed samen.



-ik tot nu toe nog altijd maar één bankzitter heb kunnen betrappen. Ik wacht dus nog vol geduld op nieuwe slachtoffers, vrijwilligers, durvers, fotogenieke bekenden of onbekenden...

-mijn collega's van de vakgroep een stevig feestje kunnen en willen bouwen op het trouwfeest van één van de vrouwelijke leden. Goed gegeten en veel gedronken, zalig gedanst en veel plezier gemaakt.

-Zico zijn eerste trein heeft genomen samen met tante Sarah op weg van Turnhout naar Leuven. En dat allemaal om zijn ouders een avondje uit te gunnen met de collega's van papa.

-Henin zichzelf opvolgt als winnares van de French Open. En dat geluk opnieuw deelt met haar familie. 't Zal Pierre-Yves worst wezen.

-Frank VDB opnieuw aan een comeback is begonnen. En dat hij daarvoor terug in België komt wonen. Hij kan de pot belge niet missen.

greetz

G.

Betrapt!

Eindelijk. Ze, de eerste betrapte, is blijven zitten en heeft zich laten fotograferen. Donderdagmiddag zat er een dame met een hele geschiedenis op de bank. Zico was met zijn vriendjes en vriendinnetjes gaan spelen in de crèche en wanneer ik hem naar huis bracht, betrapte ik een vermoeide wandelaar op de bank. 'k Heb haar vriendelijk aangemaand om te blijven zitten en zich te laten fotograferen. Ze voelde zich "terecht" een beetje betrapt en wilde direct vertrekken. De eerste 10s betrouwde ze het echt niet. Alsof ik boos was op haar omdat ze op de bank zat, wilde ze echt direct vertrekken. 'k Had Zico ondertussen in zijn bedje gelegd en de camera erbij gehaald én de deur achter mij toe getrokken met de sleutel nog binnen. Het lieftallige oude vrouwtje heeft me dan nog een tiental minuten gezelschap gehouden tot Catho thuiskwam van 't school. Vandaar dat er helemaal geen paniek was met Zico helemaal alleen in het huis en de deur op slot, Catho was onderweg.

De eerste betrapte bankzitter.

Het oude vrouwtje is "dans les quatre-vingts" zoals ze zelf zei. Of het nu 81 of 92 is, dat is niet meer zo duidelijk. Of ze was gewoon bescheiden. Ergens begin jaren 60 is ze met een blonde vlaamse man met blauwe ogen naar België gekomen vanuit Zuid-Spanje. Of hij nog leeft, heb ik uit haar verhaal niet kunnen opmaken. Haar frans, zo kon ze zich het best verstaanbaar maken, verraadde een heerlijke Zuid-Franse invloed, en voor zover ik het kon verstaan heeft ze daar ook een hele tijd vertoefd tijdens woelige spaanse periodes. Haar naam heb ik niet gevraagd, haar geboortedorp evenmin, maar dat het ergens in Zuid-Spanje was, is zeker. Een heel vriendelijk mens, niet bemiddeld, op weg met een buggy naar een nog minder bemiddeld gezin. De buggy zat vol overschot van bij een patissier, cake, biscuit, brownies,... Allemaal voor de kinderen daar bij mensen die ze wil helpen, en ze kon het niet laten om voor ons ook wat achter te laten voor ze weer vertrok met een zuiders "à la prochaine".


Gisteren dan weer, heb ik in de volgwagen gezeten bij Geert Van Bondt tijdens de tijdrit van de Ronde van België. Op uitnodiging van een van de vaders van mijn spelers ben ik heel de dag op stap geweest met Quick Step. Heel de dag werden we begeleidt door Jean-Marie Wampers, zelf nog ex-winnaar van Parijs-Roubaix. 's Morgens om half elf in het hotel in Aalst zijn we ontvangen door Lefevre himself met een koffietje want Wampers had nog familiale verplichtingen. In het hotel was er niet veel te zien, buiten wat renners die over en weer liepen. Op de middag zijn we dan gaan eten in restaurant Chipka. Nen heerlijke chateaubriand vers van de grill en cabernet-sauvignon om het door te spoelen. Allemaal op de kosten van, wie ben ik om daar nee op te zeggen? De tijdrit zelf bij Geert in de volgwagen was wel eens de moeite om te zien. 16km en een klets in de slipstream van Steven De Jongh, een hollandse brok spieren. Bij momenten 75km/u en bij momenten 30 km/u bergop!!! Ze mogen het nog vragen, maar dan voor een rit in lijn.

Greetz

G.